Allereerst heel hartelijk bedankt voor alle lieve reacties en mailtjes die we hebben gekregen. De betrokkenheid en meelevendheid is echt hartverwarmend. Vandaar ook even een update van hoe het ons nu vergaat.
Nout en ik hebben de nacht van woensdag op donderdag bij Ronald en Marlies geslapen. Wat heerlijk was het om goed op de hoogte te kunnen blijven van wat er gaande was, een warm bad te nemen en rustig te kunnen slapen. Ik maakte me niet echt zorgen over het huis maar hier zijn geeft rust. In je eentje met een kind van 14 maanden ben je niet flexibel en als je geen zicht hebt op de situatie, doet dat wat met je gevoel voor veiligheid.
De volgende ochtend bestond uit zeer gemengde gevoelens. Opluchting allereerst: het water was 'slechts' 4,5 meter hoog gekomen. Maar ook afschuw over de schade die het wel heeft aangericht. Maar liefst 12.000 woningen staan tot de nok toe onder het water! Ruim 30.000 woningen hebben waterschade (en ook 30 cm water in huis betekent dat je inboedel vrijwel naar de maan is). En bij zo'n 120.000 woningen is de elektra afgesloten. En hadden we woensdag al halve restaurants, pontons met jetski's en boten voorbij zien drijven op de rivier, 's nachts is een stuk wandelsteiger van 300 meter losgerukt en met een noodgang de rivier over gegaan. 300 Meter! Dat is enorm! En het is zo'n prachtig mooi stuk van de stad. Langs een groot deel van de rivier ligt deze schitterende wandelsteiger die door veel mensen gebruikt wordt om te wandelen, joggen, fietsen of lekker aan het water te zitten. En dat is gewoon kapot nu.
Southbank is flink getroffen (zondag hebben we er nog voor mijn verjaardag gelunched bij Bamboo Basket, een geweldige dim sum zaak waar ze zelf ook noodles maken). Hier staat het nu tot okselhoogte vol water. In dit gebied zit ook het nepstrandje van Brisbane met een fantastisch waterpark voor kinderen, een universiteit, bibliotheek, museum, theater, reuzenrad, ga zo maar door. Alles is nu omgeven door water.
Het Suncorp stadion in de wijk Paddington is een zwembad geworden. Het CBD/centrum is verlaten en nat, rond de bierbrouwerij XXXX drijven blikjes en sommige snelwegen zijn verwoest. In Brisbane is het water niet in de vorm van een vloedgolf gekomen maar ook het 'langzaam' stijgende water heeft een verwoestende verwerking op de stad gehad. Hoe lang gaat het duren voor het weer normaal is?
Buiten vliegen helicopters van het leger af en aan. Je verwacht bijna dat Will Smith zo op tv verschijnt. Nout en ik zitten rustig op de bank met een kopje thee naar tv te kijken. Het voelt alsof het in een andere plaats gebeurt, maar het is hier eigenlijk gewoon om de hoek.
We gaan ook even kijken of het huis inderdaad droog is gebleven en hoe het met onze stroom staat. Het valt op dat het buiten eigenlijk een beetje 'business as usual is'. Mensen zijn aan het joggen en het terrasje van het koffietentje een paar huizen van ons verwijderd, zit bomvol. Typisch. Het lijkt wel alsof er niets gebeurd is. Ons huis is inderdaad droog gebleven. Geen druppel water maar ook geen druppel stroom. In een paar straten om ons heen staat wel water maar dit zijn eigenlijk meer kleine meertjes dan grote overstromingen.
We rijden de hoek om, Oxford Street af richting rivier om te kijken hoe de stand daar is. Het valt gelukkig heel erg mee. Het water staat wel tot de straat maar volgens mij hebben de meeste huizen en bedrijven het daar vrij droog kunnen houden. Het water is goed geweest voor dit deel van de stad. We gaan even terug naar Ronald en Marlies zodat Nout kan tukken. 's Middags rijden we nog even langs het huis, nog steeds geen stroom maar Oxford street is volop in bedrijf. Oké, we kunnen wel weer naar huis. Als de supermarkt en de restaurantjes om de hoek weer werken, is het een kwestie van wat kaarsen en slim eten halen en nu er toch geen dreiging meer is, hebben we de tv toch niet nodig. De hele volksverhuizing die we meegenomen hadden (incl. 9 flessen water), kan weer terug.
We moeten wel zorgen dat we stand by zijn voor het donker wordt. Dus snel kaarsjes verzamelen, zaklamp strategisch neerleggen, batterijen ernaast en de spullen voor Nout klaarleggen. Alhoewel ik hem het liefst voor het donker in bed wil hebben. Het is niet handig om met een zaklamp in je mond een energiek kind klaar voor bed te maken, laat staan dat je zo'n lamp op je gericht krijgt voor je naar bed gaat.
We halen lekker fish and chips en het is eigenlijk wel sfeervol, de avond zo met enkel kaarslicht (oei, vallen nu romantisch-technisch wel door de mand). En net nadat ik schoonouders en ouders via Skype heb bijgepraat, popt ineens alles weer aan. De oven begint te verwarmen, een radio staat keihard, de airo begint te zoemen en de lampen springen aan. Yeeha, het levert een kreet van vreugde van mij op die in de straat door een ander ook geuit wordt. Wat héééérlijk is het om weer stroom te hebben!
Vandaag (vrij) is Nout even naar het kinderdagverblijf geweest. Even lekker met de kindjes in de 'sandpit' spelen. Na de lunch haal ik hem op. Ook voor hem is het een rare week geweest dus hij gaat lekker thuis slapen en krijgt een rustige middag. Ik houd me 's ochtends vooral bezig met het uitmesten van de koelkast en vriezer die bijna 2 dagen in 30 graden hebben gestaan en het weer vullen met vers eten. Maar ook de was moet snel gedaan worden. Door al het vocht en de hitte slaat de schimmel ineens hard toe. Overal waar ik kijk (schoenzolen, in handtas, in was) zie ik ineens van die kleine haartjes... Gat-ver-damme! Dat wordt dus wassen op 'zwaar programma' met desinfecterende Dettol! Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik echt niets te klagen heb. Er zijn mensen voor wie hun hele huis er zo aan toe is. Of voor wie het huis opnieuw gebouwd moet gaan worden (veel 'Queenslanders' hier, zgn. houten huizen).
En dan de Australiërs in zo'n situatie. Er zijn interviews op tv van mensen wiens huis overstroomd is. Ze zijn blij en gelukkig dat het slechts de begane grond was en het water niet op de verdieping kwam. Ze klagen niet, geven niemand de schuld maar ze vinden dat ze het er goed vanaf gebracht hebben. 'Er zijn mensen harder getroffen dan wij en we hebben elkaar nog', hoor je veel. Daar kunnen wij nog wat van leren.
Een hele gemeenschap staat te trappelen om te kunnen helpen en bijdragen. Maar liefst 7000 vrijwilligers hebben zich binnen een dag gemeld. Overal zijn ze in de weer: om straten en huizen te ontdoen van modder, om mensen naar hun huis te brengen, om geld op te halen. In het Bulimpa park staat sinds 2 dagen een stalletje waar je gratis bbq, koekjes, popcorn, etc. kunt krijgen. Als je wilt mag je in ruil hiervoor een donatie doen. Vandaag kreeg ik 2 stukken cake in mijn handen gepropt omdat ze zó veel eten hadden gekregen van buurtbewoners.
Ook de hulpverlening is hier (zo op eerste blik) heel goed geregeld. Het leger is volop ingezet om schoon te maken en mensen te evacueren. Er is gratis openbaar vervoer om mensen te ondersteunen. In de opvangcentra zijn stapels kleding om mensen die alles kwijt zijn in hun eerste behoefte te voorzien. En nergens een klacht te horen dat iemand niet gehoord of geholpen is door de overheid of hulpverlening. Die positieve houding is indrukwekkend. Ik heb al weleens gemopperd op de mentaliteit van de Australiërs (heel vaag en bureaucratisch) maar ik heb er nu toch ook een hele andere sterke mening bij. Neem m'n petje af voor de mensen hier zoals ze er mee omgaan.
Morgen (za) gaan we Jap op Brisbane Airport ophalen. Wat fijn dat hij dadelijk weer thuis is. Hij heeft voor z'n werk een flinke rondrit door Azië gemaakt met in z'n achterhoofd een spannende thuissituatie. Ik denk dat we a.s. zondag maar inlassen als 'bijslaapdag'. Het waren heftige dagen die gelukkig voor ons voorbij zijn. De stad moet nog herstellen en ik ben benieuwd wanneer alles weer 'als het oude is'. Ik hoop voor de getroffenen heel snel.
WL,
Eef
