 |
| Nout in de snoepgang van Woolworth's |
Na het weekend volgt de reportage en voor nu voor iedereen: happy halloween en een heel fijn weekend.
En speciaal voor (tante) Paula: heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag!
WL,
Eef
zaterdag 30 oktober 2010
Beachtime
Alhoewel men zich hier vooral klaar maakt voor Halloween, gaan wij lekker het weekend de stad uit.
Nout krijgt nu nog snel z'n fruit en de tassen staan klaar in de gang. We hebben een lekker hotel geboekt in Caloundra, een uurtje ten noorden van Brisbane. Wilden eerst naar Noosa (super leuke plaats) maar daar is het dit weekend de triathlon dus volle bak. En Caloundra is leuk voor families. Laten wij nu net in die categorie passen.
Na het weekend volgt de reportage en voor nu voor iedereen: happy halloween en een heel fijn weekend.
En speciaal voor (tante) Paula: heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag!
WL,
Eef
Na het weekend volgt de reportage en voor nu voor iedereen: happy halloween en een heel fijn weekend.
En speciaal voor (tante) Paula: heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag!
WL,
Eef
maandag 25 oktober 2010
We love Skype!
Wat is er in een paar jaar toch veel veranderd. Toen ik op mijn 17e naar Amerika vertrok, was het al helemaal te gek als ik een fax ontving. Wauw, nieuws van die dag. Toen Caro een jaar of 8 geleden naar Australië vertrok, bleven we via e-mail op de hoogte van haar reilen en zeilen.
Inmiddels is het 2010 en open je gewoon Skype als je met iemand wilt kletsen.
En we looooooove Skype!
Het is alsof je gezellig met iemand aan tafel zit te kletsen. Even kijken hoe het met opa en oma in Rhoon is, kiekeboe spelen met Caro, lekker bijkletsen, tekeningen laten zien (mooi geworden Nick!) óf: samen je verjaardag vieren terwijl je aan de andere kant van de wereld zit.
Zo is er vanmiddag door opa, oma, Caro, Floor, Chrisje en Nick voor Nout gezongen en stond er een taart met een kaarsje klaar om uitgeblazen te worden. En zelfs dat lukte, ondanks de afstand.
Het maakt het zo veel makkelijker om ver weg te zijn. En daarom houden wij van Skype!
WL,
Eef
Inmiddels is het 2010 en open je gewoon Skype als je met iemand wilt kletsen.
En we looooooove Skype!
Het is alsof je gezellig met iemand aan tafel zit te kletsen. Even kijken hoe het met opa en oma in Rhoon is, kiekeboe spelen met Caro, lekker bijkletsen, tekeningen laten zien (mooi geworden Nick!) óf: samen je verjaardag vieren terwijl je aan de andere kant van de wereld zit.
Zo is er vanmiddag door opa, oma, Caro, Floor, Chrisje en Nick voor Nout gezongen en stond er een taart met een kaarsje klaar om uitgeblazen te worden. En zelfs dat lukte, ondanks de afstand.
Het maakt het zo veel makkelijker om ver weg te zijn. En daarom houden wij van Skype!
WL,
Eef
Er is er één jarig, hoera, hoera!
De eerste verjaardag die we hier vieren is meteen niet de minste. Onze lieve, kleine, grote Nout wordt op 25 oktober 1 jaar! Dat vraagt om een mooi feestje. Op speciaal verzoek heeft tante Caro voor de decoraties gezorgd, (had ik wel gekocht voor vertrek maar die dobberen nog ergens voor de kust van Australië), super leuke Jip en Janneke vlaggetjes en ballonnen, slingers voor aan de stoel, Deense vlaggetjes, etc. Geweldig bedankt Ko, het zag er super feestelijk uit zo.
We beginnen zondagochtend (vieren het op zondag zodat we lekker de hele dag ervoor hebben) lekker met z'n drietjes. Nout komt gezellig bij ons in bed om z'n cadeautjes uit te pakken. Het is nog even onwennig, dat uitpakken maar gelukkig heeft hij in NL bij het kinderdagverblijf geleerd om papier te scheuren. Dus uiteindelijk kwam alles wel uit het papier. Een kleine stagnatie trad op na het openen van de xylofoon/piano-krokodil. Die was wel zo fantastisch dat Nout de rest van de wereld (en cadeautjes) eventjes vergat.
Maar gelukkig kwam alles wel uit de verpakking en snel lag de hele vloer bezaaid met de Duplo die hij heeft gekregen. Na het verjaardagsontbijt (boterham met Nutella) was het voor Nout tijd om lekker te spelen en voor ons tijd om z'n feestje voor te bereiden. Ik dook de keuken in om nog een slagroomtaart te maken en groentes te grillen voor de salades, terwijl Jap beneden de bbq-plaats voorzag van slingers. Hoewel het eigenlijk heel gebruikelijk in Australië is om drinken/chips/eten mee te nemen naar feestjes, hebben we ervoor gekozen alles zelf te verzorgen. Dat doen we volgende keer wel, nu is het Nout's verjaardag.
Om 12 uur staan we met z'n drietjes beneden. Samen met een volle winkelwagen, die we even geleend hebben uit de garage. Wel zo handig als je een berg spullen te versjouwen hebt. Het zonnetje schijnt heerlijk, Nout houdt weer netjes zijn hoedje op en we zijn klaar voor het feestje. Ondanks dat we nog niet zo lang in Australië zijn, hebben we een leuk clubje mensen opgetrommeld. Wat collega's van Jasper, Manon en Eric Kweens (uit Helmond), oud-collega's van Schiphol. In totaal zijn we met 15 volwassenen en 6 kindjes. Prima bezetting dus.
Als het gros gearriveerd is, is het tijd voor de taartceremonie. Daar kunnen we niet te lang mee wachten. Ik heb een slagroomtaart gemaakt die in deze temperatuur enigszins achteruit begint te gaan. Gas erop dus. Na het 'Happy Birthday' voor 'Noet' mag hij er lekker met z'n handen in duiken. En ook z'n tanden in zetten. Hij heeft snel een groot stuk te pakken. Nout zit er lekker bij: in één hand een net gekregen schildpad en in de andere hand een stuk taart. Genieten dus.
Naast de slagroomtaart heb ik nog 2 appeltaarten gemaakt, geheel naar het fameuze recept van Jasper's oma. Een toptaart die ook hier heel erg goed in de smaak valt. De aanwezige Nederlanders duiken er enthousiast in en ook de Australiërs genieten van dit Hollands succesnummer. Lekker dus.
Na de taart kan natuurlijk de bbq aan. De dag ervoor hebben we bij onze nieuwe vriend Steve van All about meat, lekker ingeslagen. Worstjes, steaks, lamskoteletjes, piri piri kip... we kunnen gaan lunchen. Hebben nog wat salades, brood, chips en watermeloen dus iedereen kan lekker z'n gang gaan. Nout gaat zelf ook goed. Na het stuk taart, slaat hij in één teug een heel pakje appelsap achterover. Lekker! Een half uurtje later zie ik hem een beetje raar met z'n mond bewegen en hop, daar ligt de taart en appelsap weer op de grond. Ach ja, zei Jim, het is geen echte verjaardag als je niet even gespuugd hebt (tel daarbij nog z'n nieuwe truc 'de trap beklimmen' en de calamiteit 'van de trap vallen' bij op en hij heeft het hele verjaardagslijstje afgewerkt). Nout heeft er weinig last van, binnen 10 tellen staat hij weer op de benen en zoekt hij het volgende wat hij in z'n mond kan stoppen.
Tegen het eind van de middag is al het bezoek weer naar huis. Het begint ook flink te waaien. Hebben heerlijk weer gehad, 27 graden en zonnig. Wie had dat gedacht een jaar geleden, dat we z'n verjaardag buiten zouden vieren. Nout duikt lekker z'n bed in. Hij is helemaal knock out.
's Avonds maken we hem nog even wakker om nog een klein beetje te eten en even flink te poedelen in bad. En daarna kan hij echt lekker gaan slapen. Worden nog even opgeschrikt door het brandalarm. Een bewoner van het complex stond karbo's te bakken en had daarbij blijkbaar zo veel rookontwikkeling dat het alarm afging. Even spannend maar gelukkig loos alarm.
Moe maar voldaan gaat de hele familie lekker op tijd slapen. Het was, zoals ze in Brabant zeggen, 'ne skôn fisje!
WL,
Eef
We beginnen zondagochtend (vieren het op zondag zodat we lekker de hele dag ervoor hebben) lekker met z'n drietjes. Nout komt gezellig bij ons in bed om z'n cadeautjes uit te pakken. Het is nog even onwennig, dat uitpakken maar gelukkig heeft hij in NL bij het kinderdagverblijf geleerd om papier te scheuren. Dus uiteindelijk kwam alles wel uit het papier. Een kleine stagnatie trad op na het openen van de xylofoon/piano-krokodil. Die was wel zo fantastisch dat Nout de rest van de wereld (en cadeautjes) eventjes vergat.
 |
| cadeautjes in bed | de xylofoon/piano-krokodil | het verjaardagsontbijt in de versierde stoel |
Om 12 uur staan we met z'n drietjes beneden. Samen met een volle winkelwagen, die we even geleend hebben uit de garage. Wel zo handig als je een berg spullen te versjouwen hebt. Het zonnetje schijnt heerlijk, Nout houdt weer netjes zijn hoedje op en we zijn klaar voor het feestje. Ondanks dat we nog niet zo lang in Australië zijn, hebben we een leuk clubje mensen opgetrommeld. Wat collega's van Jasper, Manon en Eric Kweens (uit Helmond), oud-collega's van Schiphol. In totaal zijn we met 15 volwassenen en 6 kindjes. Prima bezetting dus.
Als het gros gearriveerd is, is het tijd voor de taartceremonie. Daar kunnen we niet te lang mee wachten. Ik heb een slagroomtaart gemaakt die in deze temperatuur enigszins achteruit begint te gaan. Gas erop dus. Na het 'Happy Birthday' voor 'Noet' mag hij er lekker met z'n handen in duiken. En ook z'n tanden in zetten. Hij heeft snel een groot stuk te pakken. Nout zit er lekker bij: in één hand een net gekregen schildpad en in de andere hand een stuk taart. Genieten dus.
Naast de slagroomtaart heb ik nog 2 appeltaarten gemaakt, geheel naar het fameuze recept van Jasper's oma. Een toptaart die ook hier heel erg goed in de smaak valt. De aanwezige Nederlanders duiken er enthousiast in en ook de Australiërs genieten van dit Hollands succesnummer. Lekker dus.
 |
| De taartceremonie. Met een eigen taart voor Nout |
 |
| Cadeautjes en bezoek |
's Avonds maken we hem nog even wakker om nog een klein beetje te eten en even flink te poedelen in bad. En daarna kan hij echt lekker gaan slapen. Worden nog even opgeschrikt door het brandalarm. Een bewoner van het complex stond karbo's te bakken en had daarbij blijkbaar zo veel rookontwikkeling dat het alarm afging. Even spannend maar gelukkig loos alarm.
Moe maar voldaan gaat de hele familie lekker op tijd slapen. Het was, zoals ze in Brabant zeggen, 'ne skôn fisje!
WL,
Eef
woensdag 20 oktober 2010
We hebben een huis!
Wauw, vandaag bericht gekregen van de makelaar dat het huis aan ons is toegewezen. Hét huis? Welk huis? Het huis waar we binnenkort gaan wonen. Afgelopen zaterdag zijn we nl. weer op huizenjacht geweest. Vorige week stond dat vooral in het teken van buurten scannen en deze week hebben we ook wat huizen bezichtigd.
We begonnen in Paddington, een super leuke wijk die alleen héél heuvelachtig is. En dan bedoel ik: niet overal zie je je eigen motorkap nog als je door een straat rijdt.. Laat staan dat je hier gaat lopen/fietsen/voetballen. Dit huis stond boven op een heuvel en was eigenlijk ook erg rommelig. Snel wegwezen dus, op naar de volgende bezichtiging.
Het hele huizengebeuren werkt hier iets anders dan in NL. In NL ben je al super blij als er iemand naar je woning wil komen kijken. Hier vinden op zaterdag de 'open huizen' plaats. En die duurt dan 10 minuten of een kwartier. Niet per belangstellende, maar in totaal. Het huis waar we nu gaan wonen, was van 10.00 tot 10.10 uur te bezichtigen. Oké, gas erop dus..
Konden het eerst niet vinden, bleek niet aan de weg zelf te liggen maar via oprit te bereiken. Was wel spannend om te zien hoeveel andere gegadigden er ook kwamen kijken. Het was best druk. Sommigen liepen naar binnen en zonder iets te zeggen naar buiten en sommigen namen hun tijd ervoor, bekeken de ruimtes nog een keer, even kletsen met de makelaar, nog even kijken en weer door. Wij waren van de laatste categorie aangezien ik bij het eerste gezicht al iets had van 'leuk, leuk, leuk'! En ook Jasper en Nout vielen lekker voor het huis. Dus balen van al die andere kandidaten. Zeker omdat niet alleen het huis super leuk is, ook de buurt is geweldig. Voor het eerst reden we een wijk in waar we echt een goed gevoel bij hadden. Echt zo'n vakantiegevoel. Het huis ligt aan het eind van Riding Road (nr. 344) en die ligt haaks op Oxford Street in Bulimba, een super leuke straat met allemaal boetiekjes, koffiehuizen, eettentjes, een park, supermarkt, bank, en aan het eind de ferry naar de stad. Echt zo'n lekker Notting Hill sfeertje.
Aangezien we onszelf hier wel zagen zitten, ik kreeg al visioenen van Jap en Nout in het park aan het rennen terwijl ik met mijn tall-latte-to-go op het bankje zit, hebben we de aanvraagformulieren maar mee naar huis genomen. Om niet helemaal over één nacht ijs te gaan, hebben we die dag nog 2 huizen bezichtigd. De ene was toch wat aan de kleine kant en de andere potdicht dus weinig te kijken. En eigenlijk hadden we onze plek toch al wel gevonden. Dus wij aan de gang met de papieren. Mijn hemel zeg, ze zijn hier gék op papieren.
De makelaar was erg behulpzaam door aan te geven dat wij best kopieën mochten maken op hun kantoor. Ja, super aardig ja, maar dat was het probleem niet. Waar haal je op zaterdagmiddag een Engelstalige loonstrook vandaan als al je administratie op de boot zit en je nog geen maand hier werkt? Of een verklaring dat het bedrijf de huur voor hun rekening neemt? Die heb je niet zo klaar liggen. En het hele soepzooitje moest wel maandagochtend a.s.a.p. op de mat liggen (je kunt het ook zondagavond door de brievenbus duwen, wist de makelaar nog behulpzaam te zeggen). Want maandag werden de applications beoordeeld door de eigenaar die dan een huurder uit zou kiezen. En ik had die hele kudde belangstellenden gezien. Shit, als we dat maar redden. We hebben maar alles gekopieerd wat er enigszins interessant eruit ziet. En ik ben maandag met Nout naar het kantoor gegaan om de spullen in te leveren. En toen was het wachten.
Gistermiddag kregen we al te horen dat het er goed uit zag en vandaag kwam het verlossende bericht: jullie hebben het huis! Yeehaa. 12 November krijgen we de sleutel en ergens tussen 6 en 19 november gaan we verhuizen. Dat hangt af van wanneer de container met spullen wordt vrijgegeven. Die arriveert dinsdag in Brisbane en moet dan nog door de douane en in quarantaine. En dat duurt 1 tot 3 weken. En dan zijn we écht helemaal geïnstalleerd. Hier wat foto's van het huis:
Voor betere beelden en meer info: http://www.realestate.com.au/property-house-qld-balmoral-404832289
Het is een echte Queenslander dus we wonen op de verdieping. Het huis is vorig jaar volledig gerenoveerd en ziet er super goed uit. Het heeft een geweldig grote keuken, een prima living, 3 slaapkamers, 2 badkamers, een voor- en een achterdek en airco/fans. Op de begane grond vind je dan nog een 'rumpus room'. Dit moet je zo zien: eigenlijk is zo'n Queenslander op palen gebouwd en is de onderkant leeg. Maar ze hebben hier nog een ruimte gemetseld met daaraan nog een douche/toilet en wasruimte. Dus dit is ideaal als opslag of als extra gastenkamer. En dan nog een oprit met tuin. Al met al dus perfect en lekker ruim (4 slaapkamers en 3 badkamers). Het enige mindere eraan is hoe de ruimtes ten opzichte van elkaar gesitueerd zijn. Zo komen de grote badkamer en de slaapkamers rechtstreeks uit in de woonkamer en is de tuin niet echt gerelateerd aan het huis. Maar zo zijn de huizen hier gewoon een beetje, in ieder geval de Queenslanders. En aangezien de afwerking (lekker Bill Granger) en de ligging toch wel zo goed zijn, is het perfect voor ons.
We hebben een huis! Wat heerlijk. Heb er ontzettend veel zin in.
WL,
Eef
We begonnen in Paddington, een super leuke wijk die alleen héél heuvelachtig is. En dan bedoel ik: niet overal zie je je eigen motorkap nog als je door een straat rijdt.. Laat staan dat je hier gaat lopen/fietsen/voetballen. Dit huis stond boven op een heuvel en was eigenlijk ook erg rommelig. Snel wegwezen dus, op naar de volgende bezichtiging.
Het hele huizengebeuren werkt hier iets anders dan in NL. In NL ben je al super blij als er iemand naar je woning wil komen kijken. Hier vinden op zaterdag de 'open huizen' plaats. En die duurt dan 10 minuten of een kwartier. Niet per belangstellende, maar in totaal. Het huis waar we nu gaan wonen, was van 10.00 tot 10.10 uur te bezichtigen. Oké, gas erop dus..
Konden het eerst niet vinden, bleek niet aan de weg zelf te liggen maar via oprit te bereiken. Was wel spannend om te zien hoeveel andere gegadigden er ook kwamen kijken. Het was best druk. Sommigen liepen naar binnen en zonder iets te zeggen naar buiten en sommigen namen hun tijd ervoor, bekeken de ruimtes nog een keer, even kletsen met de makelaar, nog even kijken en weer door. Wij waren van de laatste categorie aangezien ik bij het eerste gezicht al iets had van 'leuk, leuk, leuk'! En ook Jasper en Nout vielen lekker voor het huis. Dus balen van al die andere kandidaten. Zeker omdat niet alleen het huis super leuk is, ook de buurt is geweldig. Voor het eerst reden we een wijk in waar we echt een goed gevoel bij hadden. Echt zo'n vakantiegevoel. Het huis ligt aan het eind van Riding Road (nr. 344) en die ligt haaks op Oxford Street in Bulimba, een super leuke straat met allemaal boetiekjes, koffiehuizen, eettentjes, een park, supermarkt, bank, en aan het eind de ferry naar de stad. Echt zo'n lekker Notting Hill sfeertje.
Aangezien we onszelf hier wel zagen zitten, ik kreeg al visioenen van Jap en Nout in het park aan het rennen terwijl ik met mijn tall-latte-to-go op het bankje zit, hebben we de aanvraagformulieren maar mee naar huis genomen. Om niet helemaal over één nacht ijs te gaan, hebben we die dag nog 2 huizen bezichtigd. De ene was toch wat aan de kleine kant en de andere potdicht dus weinig te kijken. En eigenlijk hadden we onze plek toch al wel gevonden. Dus wij aan de gang met de papieren. Mijn hemel zeg, ze zijn hier gék op papieren.
De makelaar was erg behulpzaam door aan te geven dat wij best kopieën mochten maken op hun kantoor. Ja, super aardig ja, maar dat was het probleem niet. Waar haal je op zaterdagmiddag een Engelstalige loonstrook vandaan als al je administratie op de boot zit en je nog geen maand hier werkt? Of een verklaring dat het bedrijf de huur voor hun rekening neemt? Die heb je niet zo klaar liggen. En het hele soepzooitje moest wel maandagochtend a.s.a.p. op de mat liggen (je kunt het ook zondagavond door de brievenbus duwen, wist de makelaar nog behulpzaam te zeggen). Want maandag werden de applications beoordeeld door de eigenaar die dan een huurder uit zou kiezen. En ik had die hele kudde belangstellenden gezien. Shit, als we dat maar redden. We hebben maar alles gekopieerd wat er enigszins interessant eruit ziet. En ik ben maandag met Nout naar het kantoor gegaan om de spullen in te leveren. En toen was het wachten.
Gistermiddag kregen we al te horen dat het er goed uit zag en vandaag kwam het verlossende bericht: jullie hebben het huis! Yeehaa. 12 November krijgen we de sleutel en ergens tussen 6 en 19 november gaan we verhuizen. Dat hangt af van wanneer de container met spullen wordt vrijgegeven. Die arriveert dinsdag in Brisbane en moet dan nog door de douane en in quarantaine. En dat duurt 1 tot 3 weken. En dan zijn we écht helemaal geïnstalleerd. Hier wat foto's van het huis:
Het is een echte Queenslander dus we wonen op de verdieping. Het huis is vorig jaar volledig gerenoveerd en ziet er super goed uit. Het heeft een geweldig grote keuken, een prima living, 3 slaapkamers, 2 badkamers, een voor- en een achterdek en airco/fans. Op de begane grond vind je dan nog een 'rumpus room'. Dit moet je zo zien: eigenlijk is zo'n Queenslander op palen gebouwd en is de onderkant leeg. Maar ze hebben hier nog een ruimte gemetseld met daaraan nog een douche/toilet en wasruimte. Dus dit is ideaal als opslag of als extra gastenkamer. En dan nog een oprit met tuin. Al met al dus perfect en lekker ruim (4 slaapkamers en 3 badkamers). Het enige mindere eraan is hoe de ruimtes ten opzichte van elkaar gesitueerd zijn. Zo komen de grote badkamer en de slaapkamers rechtstreeks uit in de woonkamer en is de tuin niet echt gerelateerd aan het huis. Maar zo zijn de huizen hier gewoon een beetje, in ieder geval de Queenslanders. En aangezien de afwerking (lekker Bill Granger) en de ligging toch wel zo goed zijn, is het perfect voor ons.
We hebben een huis! Wat heerlijk. Heb er ontzettend veel zin in.
WL,
Eef
dinsdag 19 oktober 2010
Koala's en kangoeroes
Aangezien we zaterdag weer bijna de hele dag kris kras door de stad racen om huizen te bezichtigen, is het zondag tijd voor wat leuks (zeker voor Nout die al die tijd met een gaar hoofd achterin de auto heeft gezeten).
We gaan naar het Line Pine Koala Sanctuary, net buiten Brisbane. Is een soort klein dierenpark met allerlei Australische beesten. Als we arriveren, is net de eerste ronde shows achter de rug. Maar genoeg te zien, dus geen probleem. Nout houdt waarempel voor het eerst zijn hoedje op z'n hoofd (alsof 'ie het weet dat het hier menes is met de zon) en binnen no time ruiken we de koala's al. Niet de beestjes zelf maar de geur van eucalyptusblad. Dat eten ze niet maar dat vréten ze gewoon, zo veel dat er op een dag in zo'n koala gaat. Vrij snel struikelen we zo ongeveer over de koala's. Er zijn baby-koala's, bejaarde-koala's, vrijgezelle-koala's, allemaal met een eigen plekje.
Nout ziet de koala uiteindelijk ook (nadat we hem nog net niet met z'n snoet erin moeten drukken) en is erg enthouasiast. Tot grote vreugde heeft hij er zelfs één mogen aaien toen we zo'n campy foto gingen maken. Hij vond het geweldig. Maar ook de kangoeroes en dingo's vond hij erg interessant. Maar de topper van de dag vond hij toch wel de kuikentjes. Zo zie je maar.
Het was lekker om even uit de stad te zijn. En leuk om even kennis te maken met een paar Australische beestjes. Kunt het maar gehad hebben. Dan stellen we de giftige spinnen, slagen en kwallen of de haaien en krokodillen nog even uit.
WL,
Eef
We gaan naar het Line Pine Koala Sanctuary, net buiten Brisbane. Is een soort klein dierenpark met allerlei Australische beesten. Als we arriveren, is net de eerste ronde shows achter de rug. Maar genoeg te zien, dus geen probleem. Nout houdt waarempel voor het eerst zijn hoedje op z'n hoofd (alsof 'ie het weet dat het hier menes is met de zon) en binnen no time ruiken we de koala's al. Niet de beestjes zelf maar de geur van eucalyptusblad. Dat eten ze niet maar dat vréten ze gewoon, zo veel dat er op een dag in zo'n koala gaat. Vrij snel struikelen we zo ongeveer over de koala's. Er zijn baby-koala's, bejaarde-koala's, vrijgezelle-koala's, allemaal met een eigen plekje.
Het was lekker om even uit de stad te zijn. En leuk om even kennis te maken met een paar Australische beestjes. Kunt het maar gehad hebben. Dan stellen we de giftige spinnen, slagen en kwallen of de haaien en krokodillen nog even uit.
WL,
Eef
vrijdag 15 oktober 2010
De Spullen!
Ja, we hadden het helemaal strak geregeld voor vertrek: onze inboedel was in 3-en verdeeld. Deel 1 bestond uit de spullen die in de container gingen, klaar voor de bootreis. Deel 2 bestond uit dat kleine bergje koffers wat we bij ons hadden. En deel 3 bestond uit alles wat we toch écht meteen nodig zouden hebben bij aankomst maar niet in de koffer ging.
Deel 3 was dus heel belangrijk. Denk aan het bed van Nout, mijn Nespresso-automaat (en dat voel je weer als je aan de oploskoffie of dure afhaalkoffie moet), een paar kledingstukken, de belangrijkste administratie, het autostoeltje én de bugaboostoel van Nout. En deel 3 had er eigenlijk moeten zijn op het moment van aankomst.
Deel 3 is afgelopen woensdag gearriveerd. Na een logeerpartij van 3 weken bij de afdeling quarantaine van de douane (wie had er vieze schoenen meegenomen???) werden woensdag de spullen gebracht. Ik had geen idee meer hoeveel we per luchtvracht hadden laten verzenden. Alles zat immers in witte dozen bij vertrek en alleen de verhuizers wisten nog wat waar naartoe ging. Oh, zei de australische verhuizer, het is niet veel. Slechts 32 items...!
Het viel uiteindelijk wel mee. Het enige wat veel was, waren de 9 dozen met kleding! Misschien toch beter uit moeten zoeken voor vertrek. Heb nu niet zo heel veel aan winterlaarzen, truien en alleen maar zwarte rokjes. Maar wát fijn om weer eigen spullen om je heen te hebben. Ook Nout genoot volop van deze verhuispartij. Allemaal bekend speelgoed voor het grijpen en niet meer als een baby liggen in die !@#$%! Maxi Cosi maar als een echte peuter rechtop zitten.
Happy days dus in huize Spruit. Nu nog even kijken waar ik nog een hoekje heb waar ik volle dozen winterkleding kwijt kan.. Misschien als nachtkastje?
WL,
Eef
Deel 3 was dus heel belangrijk. Denk aan het bed van Nout, mijn Nespresso-automaat (en dat voel je weer als je aan de oploskoffie of dure afhaalkoffie moet), een paar kledingstukken, de belangrijkste administratie, het autostoeltje én de bugaboostoel van Nout. En deel 3 had er eigenlijk moeten zijn op het moment van aankomst.
Deel 3 is afgelopen woensdag gearriveerd. Na een logeerpartij van 3 weken bij de afdeling quarantaine van de douane (wie had er vieze schoenen meegenomen???) werden woensdag de spullen gebracht. Ik had geen idee meer hoeveel we per luchtvracht hadden laten verzenden. Alles zat immers in witte dozen bij vertrek en alleen de verhuizers wisten nog wat waar naartoe ging. Oh, zei de australische verhuizer, het is niet veel. Slechts 32 items...!
 |
| Stapels dozen |
Happy days dus in huize Spruit. Nu nog even kijken waar ik nog een hoekje heb waar ik volle dozen winterkleding kwijt kan.. Misschien als nachtkastje?
WL,
Eef
I got a phone-fashion-update!
Hè hè, eindelijk ben ik ook gaaf! Jarenlang heb ik slechts een rol in de 'hopeloos achterlopende groep' gespeeld als het om telefoons gaat. Ik liep bijv. nog met een Kermit rond toen iedereen kon sms-en. Polyfoon ringtones zijn nog nooit aan mijn toestel besteed geweest en (begrijp me niet verkeerd Ko en San, was heel blij met jullie Nokia maar) ik heb nog nooit een beetje een foto kunnen maken, laat staan het ding versturen met mijn telefoon.. Over internetverbinding begin ik maar niet, ik denk dat het punt wel gemaakt is zo.
Maar nu! Nu is alles anders. Ik heb met één aankoop zo'n 5 jaar ingelopen. Vanaf nu ben ik uber-gaaf! Ik heb nl. een iPhone! Een 4 welteverstaan. Ik kan nu hele gave foto's én filmpjes maken. Super gave 'apps' downloaden (handige programma's en leuke spelletjes voor op iPhone) en onderweg podcasts bekijken. Oh ja, even nu.nl checken of kijken op de straatkaart waar ik precies zit, hoe laat het bij jullie is, mijn LinkedIn of Twitter account bijwerken, zien hoe het de weersverwachting is, potje kaarten, piano spelen, youtube checken, banksaldo opvragen, boek lezen.... check, check, check, zit er ALLEMAAL op!
Eén ding ontbreekt slechts. Kan nog niet bellen.....
En dat komt door het hele regelnetwerk waar je doorheen moet. En aangezien het op naam van jasper moet, kunnen we dat pas dit weekend regelen. We zijn er wel eerder voor op pad geweest maar toen wisten we nog niet dat we hier het volgende voor nodig hebben:
- kopie paspoort
- kopie visum
- kopie bankpasje
- werkgeversverklaring
- verklaring bank (adres + saldo).
Niet misselijk hè.
Bijna gaaf dus.... Nog 1 nachtje slapen.
WL,
Eef
Maar nu! Nu is alles anders. Ik heb met één aankoop zo'n 5 jaar ingelopen. Vanaf nu ben ik uber-gaaf! Ik heb nl. een iPhone! Een 4 welteverstaan. Ik kan nu hele gave foto's én filmpjes maken. Super gave 'apps' downloaden (handige programma's en leuke spelletjes voor op iPhone) en onderweg podcasts bekijken. Oh ja, even nu.nl checken of kijken op de straatkaart waar ik precies zit, hoe laat het bij jullie is, mijn LinkedIn of Twitter account bijwerken, zien hoe het de weersverwachting is, potje kaarten, piano spelen, youtube checken, banksaldo opvragen, boek lezen.... check, check, check, zit er ALLEMAAL op!
Eén ding ontbreekt slechts. Kan nog niet bellen.....
En dat komt door het hele regelnetwerk waar je doorheen moet. En aangezien het op naam van jasper moet, kunnen we dat pas dit weekend regelen. We zijn er wel eerder voor op pad geweest maar toen wisten we nog niet dat we hier het volgende voor nodig hebben:
- kopie paspoort
- kopie visum
- kopie bankpasje
- werkgeversverklaring
- verklaring bank (adres + saldo).
Niet misselijk hè.
Bijna gaaf dus.... Nog 1 nachtje slapen.
WL,
Eef
woensdag 13 oktober 2010
Na regen, gelukkig, weer zonneschijn
"Oh heerlijk, jullie gaan naar de zon!" hebben we veel gehoord toen we vertelden waar we naartoe gingen. Wisten wij veel dat het hier ook gewoon heel veel kon regenen. Australiërs blijkbaar ook niet, aangezien het de natste maand is geweest sinds ..... (heel lang). Je hebt hier nu overstromingen i.p.v. waterbesparende waarschuwingen dat je vooral niet langer dan 3 minuten mag douchen. In de zomer heb je aan het eind van een warme dag weleens een fikse bui (het is immers subtopisch hier) maar in de lente is het zeer ongebruikelijk.
Donderdag nacht is het begonnen met regenen en het heeft tot gisteren (dinsdag) aangehouden. En nu schijnt de zon weer!! Heerlijk. Lekker naar buiten zonder dat Nout onder z'n plastic kap zit. Niet meer onderhandelen met Jap over wie de paraplu het hardst nodig heeft. Mijn ballerina's die weer eens droog blijven... Fijn.
Oh, en nog meer goed nieuws: vandaag komen de spullen van de luchtvracht. Eindelijk goede koffie in huis!
Donderdag nacht is het begonnen met regenen en het heeft tot gisteren (dinsdag) aangehouden. En nu schijnt de zon weer!! Heerlijk. Lekker naar buiten zonder dat Nout onder z'n plastic kap zit. Niet meer onderhandelen met Jap over wie de paraplu het hardst nodig heeft. Mijn ballerina's die weer eens droog blijven... Fijn.
Oh, en nog meer goed nieuws: vandaag komen de spullen van de luchtvracht. Eindelijk goede koffie in huis!
Farmers Market
Zaterdagochtend staan we, wederom met regen, vroeg op. We gaan vandaag naar de Farmers Market. Aan de rand van het New Farm park staat The Powerhouse, een oud industrieel pand wat nu cultuurcentrum is geworden. Op dit terrein wordt iedere 2e en 4e zaterdag van de maand een farmers market georganiseerd.
We arriveren lekker op tijd maar het is al super druk. En het is ook echt hélemaal gewéldig! Overal stalletjes met lekkere kruiden, de meest mooie groenten, kaas, vis, vlees, koffiebarretjes en eettentjes. Favoriet hier zijn de gebraden worsten. Om de paar meter zie je zo'n stalletje. Duitse worsten, wagyu-worsten, organic worsten.... kunt het zo gek niet bedenken. Ko, ze hebben er zelfs poffertjes!!!
Wij houden het nog even bij een 'tall latte to go' (koffie verkeerd uit het vuistje) en hebben binnen no time ook lekkere dingetjes verzameld: pompoen voor Nout, baby spinach, avocado, munt voor ons én vlees. Heeeeeel veeeel vlees. We liepen tegen de kar aan van Steve van All about meat. My god, wat een enthousiasteling is hij. Hélemaal gek van z'n vlees én van z'n Facebook pagina. We kopen wat lamsvlees, steaks en wagyu-worstjes, die hij zelf maakt. En aangezien Steve zo gek is van z'n eigen worstjes, krijgen we nog een pak worstjes met chutney erin cadeau. Ik denk dat de tas wel 8 kilo weegt dus die gaat lekker onderin het karretje van Nout. Wil je een beetje het gevoel krijgen bij Steve: check dan op z'n site de videofilmpjes. Lachen.
We arriveren lekker op tijd maar het is al super druk. En het is ook echt hélemaal gewéldig! Overal stalletjes met lekkere kruiden, de meest mooie groenten, kaas, vis, vlees, koffiebarretjes en eettentjes. Favoriet hier zijn de gebraden worsten. Om de paar meter zie je zo'n stalletje. Duitse worsten, wagyu-worsten, organic worsten.... kunt het zo gek niet bedenken. Ko, ze hebben er zelfs poffertjes!!!
 |
| De markt | Steve en Jap | Poffertjeskraam (met klompen) | Groenten die op klassieke muziek zijn geteeld |
zaterdag 9 oktober 2010
Opmerkelijk #1
De staat Queensland (waar wij wonen) is de enige staat in Australië die de zomertijd niet doorgevoerd heeft. In de rest van Australië is afgelopen weekend wél de klok een uur verzet...
Steak!
Vrijdagochtend brengen Nout en ik Jap naar BAC zodat we weer de auto hebben. Op de terugweg halen we nog snel wat fruit en groente bij St. James Market. Het regent vandaag en de afgelopen nacht zijn we wakker geworden van een énorme wolkbreuk! Ja, ook dit is subtropisch... Gelukkig houd ik wel van een lekkere bui op z'n tijd. En het is ook wel lekker dat het even niet zo bloedje heet is.
Wat wel jammer is, is dat ik voor vandaag weer een tripje naar de speeltuin heb gepland. Nout had het er zó naar zijn zin gehad en nu we de auto hebben, kan ik even kort met hem er naartoe. We proberen het tussen 2 buitjes door. De speeltuin is wat drassig dus ik doe mijn best om Nout zo veel mogelijk te laten staan.
Voor het eerst beklimt hij de schommel. Hij vindt het wel leuk, alhoewel de duiven ook wel weer op zijn bijzondere interesse mogen rekenen. Een kort verblijfje dus, maar wel lekker even buiten gespeeld.
's Middags gaan we Jap weer ophalen. Van daaruit gaan we lekker met z'n drietjes uit eten. Hebben van een collega van Jap de tip gekregen dat we zeker een keer naar Brekky Creek (Breakfast Creek Hotel) moeten gaan om steak te eten (overigens is het helemaal geen hotel maar dragen veel restaurants die naam omdat in het verleden de drankvergunning voor een hotel veel makkelijker was om te verkrijgen).
Het blijkt een enorm gebouw te zijn met verschillende bars en plekken om te zitten. In het midden zit een soort afhaalbalie waar alleen maar dikke hompen steak in liggen (ze gaan zelfs zover dat ze een T-bone van 750 gram aanbieden). Je zoekt een stuk uit, geeft aan hoe je 'em klaargemaakt wilt hebben, kiest uit friet/baked potato en groene sla/koolsalade en wacht tot je nummer opgeroepen wordt. Echt lachen.
Nout geniet van al die commotie om zich heen. Nadat hij zijn eigen prutje op heeft, komt hij lekker los en zit hij continu achterstevoren een beetje te wijzen en gillen naar iedereen. Er gebeurt hier genoeg. Vrouwen in avondjurken, groepen collega's, studenten, alles krioelt hier door elkaar. Het heeft wel wat weg van een themarestaurant.
Na de steak vertrekken we lekker naar huis. Het is weekend, Nout gaat lekker naar bed en wij ploffen neer op de bank. 's Avonds wordt ik nog gebeld door Manon (Kweens, voorheen Jansen). Een oude bekende uit Helmond die sinds augustus met haar gezin in Brisbane vertoefd. Ook voor 2 jaar, wat een toeval! Leuk en fijn om iemand te spreken die hetzelfde meemaakt als wat jij meemaakt. We spreken af dat ik dinsdag met Nout langskom... op de koffie! Leuk, heb er zin in.
WL,
Eef
Wat wel jammer is, is dat ik voor vandaag weer een tripje naar de speeltuin heb gepland. Nout had het er zó naar zijn zin gehad en nu we de auto hebben, kan ik even kort met hem er naartoe. We proberen het tussen 2 buitjes door. De speeltuin is wat drassig dus ik doe mijn best om Nout zo veel mogelijk te laten staan.
Voor het eerst beklimt hij de schommel. Hij vindt het wel leuk, alhoewel de duiven ook wel weer op zijn bijzondere interesse mogen rekenen. Een kort verblijfje dus, maar wel lekker even buiten gespeeld.
's Middags gaan we Jap weer ophalen. Van daaruit gaan we lekker met z'n drietjes uit eten. Hebben van een collega van Jap de tip gekregen dat we zeker een keer naar Brekky Creek (Breakfast Creek Hotel) moeten gaan om steak te eten (overigens is het helemaal geen hotel maar dragen veel restaurants die naam omdat in het verleden de drankvergunning voor een hotel veel makkelijker was om te verkrijgen).
 |
| Nout op de schommel | Brekky Creek Hotel |
Nout geniet van al die commotie om zich heen. Nadat hij zijn eigen prutje op heeft, komt hij lekker los en zit hij continu achterstevoren een beetje te wijzen en gillen naar iedereen. Er gebeurt hier genoeg. Vrouwen in avondjurken, groepen collega's, studenten, alles krioelt hier door elkaar. Het heeft wel wat weg van een themarestaurant.
Na de steak vertrekken we lekker naar huis. Het is weekend, Nout gaat lekker naar bed en wij ploffen neer op de bank. 's Avonds wordt ik nog gebeld door Manon (Kweens, voorheen Jansen). Een oude bekende uit Helmond die sinds augustus met haar gezin in Brisbane vertoefd. Ook voor 2 jaar, wat een toeval! Leuk en fijn om iemand te spreken die hetzelfde meemaakt als wat jij meemaakt. We spreken af dat ik dinsdag met Nout langskom... op de koffie! Leuk, heb er zin in.
WL,
Eef
Lekker spelen
Zo, nadat Nout bij de IKEA al even geproefd had van het spelen, ga ik op woensdag op zoek naar speelgelegenheid in de buurt. Van de dame die samen met haar man het beheer van de appartementen doet, heb ik begrepen dat er in het New Farm park ook een speelgebied is.
De zon brandt flink dus Nout is voor de zekerheid maar ingesmeerd met factor 50. En om de hitte wat tegen te houden heb ik met een hydrofieldoek een soort afdakje over zijn Cosi gemaakt. We kunnen gaan. Onder het appartement ligt een wandel/fietspad langs de rivier. Een super leuke wandeling langs de meest geweldige huizen.. echt om van te kwijlen.
We lopen naar het New Farm park, een prachtig park aan het water, en zien snel het speeltuintje. Prachtig aangelegd met allerlei apparaten en voor alle leeftijden wat wils. Ik ga eerst even met Nout op een bankje zitten, eerst maar even laten bekijken wat er gaande is. Nout ziet de duiven en probeert er (tevergeefs) één te pakken. Vervolgens wandelen we naar een heel leuk speeltoestel waar de kleintjes lekker kunnen klooien. Na een minuutje of 5 wat onwennig om zich heenkijken, wijzen naar andere kindjes en stukjes hout van de grond in de mond stoppen, is ook Nout zover om deel te nemen aan het geheel. Binnen no time staat hij aan een toestel waar hij aan een rad kan draaien. Een superhit. Een klein meisje van 14 maanden stapt op Nout af en geeft hem een kus op z'n hoofd, dat gaat lekker! Nout is helemaal in z'n element (meer van het apparaat dan van het zoentje).
Na een tijdje komen iets grotere kinderen die duidelijk een maatje te groot zijn voor Nout. Ik stop hem weer lekker in z'n karretje. Hij vindt het prima. Is lekker moe van de wandeling en het spelen. Een perfecte ontdekking dus. Zeker ook omdat de moeder van het meisje me weet te attenderen op een playground waar peuters op maandag- en woensdagochtend lekker kunnen spelen. Dit gaan we zeker een keer proberen.
WL,
Eef
De zon brandt flink dus Nout is voor de zekerheid maar ingesmeerd met factor 50. En om de hitte wat tegen te houden heb ik met een hydrofieldoek een soort afdakje over zijn Cosi gemaakt. We kunnen gaan. Onder het appartement ligt een wandel/fietspad langs de rivier. Een super leuke wandeling langs de meest geweldige huizen.. echt om van te kwijlen.
 |
| Het wandel-/fietspad langs het water | Find Waldo -> Nout in z'n 'geen zon'-kar |
 |
| Nout op jacht naar een duif | New Farm Park | Even wennen en vervolgens lekker spelen |
WL,
Eef
woensdag 6 oktober 2010
Ik zit in Australië
Dinsdag brengen Nout en ik Jap naar BAC zodat we daarna de auto hebben. Het is sinds maandag lekker warm (25-28 graden) en de zon brandt stevig. Daarbij zijn afstanden vrij groot en is het dus lekker om een auto te hebben. Om 8 uur droppen we Jap bij BAC af en duiken Nout en ik even in het naastgelegen Woolworths om nog wat boodschapjes te doen. Die buit is alvast binnen, de rest van de dag is voor ons.
Na z'n ochtendslaapje krijg ik het op m'n heupen. We hebben een auto, een vrij basic appartement én een IKEA op zo'n 30 km afstand... We gaan! Nog steeds een beetje spannend, dat links rijden. Heb zelf nog niet zo heel veel gereden hier. En ineens worden we (Tom Tom) dwars door de stad geleid, over de brug gegooid, hup de snelweg op. Invoegen vanuit links, verkeer aan alle kanten en pas op voor de flitspalen. Hier in AUS kennen ze geen afronding van te veel gereden km's'. Iedere kilometer te hard telt, en flink ook. Heb de kreet 'each k is a killer' al gehoord.
Maar goed, ik ga gewoon met de stroom mee dus we gaan lekker. Eenmaal de stad uit zie ik het geweldige landschap en de imposante skyline van de stad in mijn achteruitkijkspiegel. En dan valt het kwartje: 'ik zit gewoon in Australië'! Wauw, dit is echt wel heel gaaf! Ik kijk al uit naar wat we allemaal gaan zien de komende jaren. Snel maar een weekendje weg organiseren.
De IKEA voelt lekker vertrouwd tussen alle nieuwe indrukken. Ha fijn, gewoon de servetten die ik in NL ook had. De gele zak wordt snel gevuld met fotolijstjes, placemats, scharen, snijplanken, leuke dozen voor het speelgoed van Nout, een wasmand, plantjes, theelichthouders, maatlepels, grillpan én natuurlijk servetten! Grandioos, hier zal ons huisje wel van opknappen en het koken wat makkelijker maken.
Halverwege krijgt Nout nog z'n flesje. In de speelhoek springt hij bijna uit mijn armen en kruipt zo snel als hij kan naar de speeltafel waar een meisje staat. Van enthousiasme slaat hij met z'n handen op de tafel, zo blij is hij om weer kindjes te zien. Fijn maar ook beetje triest om te zien. Die arme jongen is alsmaar heen en weer gesjouwd in z'n bakje omdat wij vanalles moesten regelen. Maar het is tijd voor Nout nu. Ik ga op zoek naar speelmogelijkheden!
Na z'n ochtendslaapje krijg ik het op m'n heupen. We hebben een auto, een vrij basic appartement én een IKEA op zo'n 30 km afstand... We gaan! Nog steeds een beetje spannend, dat links rijden. Heb zelf nog niet zo heel veel gereden hier. En ineens worden we (Tom Tom) dwars door de stad geleid, over de brug gegooid, hup de snelweg op. Invoegen vanuit links, verkeer aan alle kanten en pas op voor de flitspalen. Hier in AUS kennen ze geen afronding van te veel gereden km's'. Iedere kilometer te hard telt, en flink ook. Heb de kreet 'each k is a killer' al gehoord.
Maar goed, ik ga gewoon met de stroom mee dus we gaan lekker. Eenmaal de stad uit zie ik het geweldige landschap en de imposante skyline van de stad in mijn achteruitkijkspiegel. En dan valt het kwartje: 'ik zit gewoon in Australië'! Wauw, dit is echt wel heel gaaf! Ik kijk al uit naar wat we allemaal gaan zien de komende jaren. Snel maar een weekendje weg organiseren.
De IKEA voelt lekker vertrouwd tussen alle nieuwe indrukken. Ha fijn, gewoon de servetten die ik in NL ook had. De gele zak wordt snel gevuld met fotolijstjes, placemats, scharen, snijplanken, leuke dozen voor het speelgoed van Nout, een wasmand, plantjes, theelichthouders, maatlepels, grillpan én natuurlijk servetten! Grandioos, hier zal ons huisje wel van opknappen en het koken wat makkelijker maken.
 |
| Onderweg naar BAC | Nout geniet van de IKEA speelhoek |
Halverwege krijgt Nout nog z'n flesje. In de speelhoek springt hij bijna uit mijn armen en kruipt zo snel als hij kan naar de speeltafel waar een meisje staat. Van enthousiasme slaat hij met z'n handen op de tafel, zo blij is hij om weer kindjes te zien. Fijn maar ook beetje triest om te zien. Die arme jongen is alsmaar heen en weer gesjouwd in z'n bakje omdat wij vanalles moesten regelen. Maar het is tijd voor Nout nu. Ik ga op zoek naar speelmogelijkheden!
Aan het werk
Op maandag vertrekt Jap voor 't eerst naar BAC (Brisbane Airport Corporation). Hij heeft om 8.15 uur een afspraak met PZ. Lijkt vroeg, valt reuze mee als je ziet hoe laat (of zeg maar gerust VROEG) we hier opstaan. Zo rond een uur of 6 gaan de luiken van de spruitenmannen open en ik sputter daar dan iets achteraan. Maar als stuiterbal-Nout eenmaal bij ons in bed is gesprongen, ben ik vrij snel wakker.
Lekker, zo veel tijd. Ook omdat de reistijd nu maar 20-30 minuutjes is. Dus niet meer om half 7 het bed uit vliegen en om 7 uur de deur uit rennen maar rustig met z'n 3-tjes wakker worden, samen ontbijten en de hele familie al vroeg klaar voor de dag. Het schijnt hier normaal te zijn, zo vroeg opstaan. Je kunt ook haast niet anders, om half 6 schijnt de zon al fel en barst het licht het appartement binnen. Betekent wel dat het om 18.00 uur 's avonds al pikkedonker is en we ons best moeten doen om tot 21.30 uur wakker te blijven (ben benieuwd of dit nog staartje jet lag is of dat wij vanaf nu op het lijstje 'kinderbedtijd' staan ingeschreven).
Jap duikt in z'n werkavontuur en ik ga lekker met Nout de buurt verkennen. We lopen naar St. James Fresh Market (klik op link voor site) waar we een groente-, vlees-, vis- en broodjuwelier vinden. Samen met super leuke eettentjes. Wauw, heel gaaf. Ik heb een kooktijdschrift gekocht en daarin een recept gevonden van varkenskarbo's met bok choi en soya/gember marinade. Dus bij de slager 2 porkchops gekocht. En ook hier is de maat weer énorm. Ik denk dat ze per stuk wel zo'n 3 cm dik zijn. Heftig! Was wel erg lekker, trouwens.
De Aziatische eetinvloeden zijn hier duidelijk te zien. Heerlijk, overal sushi, hippe aziatische restaurants en take aways. Tegenover ons zit ook The Grasshopper, een tent waar ik al het afhaalmenu van in huis heb en waar we zeer binnenkort eens gaan eten/afhalen. Ben gék op aziatisch dus kan mijn hart hier ophalen. Naast die grasshopper zit ook Brio, een tentje waar we afgelopen zaterdag zijn gaan ontbijten. Zo gezellig en lekker, het weekend beginnen met een ontbijtje in een hippe tent waar Craig David afgewisseld wordt met de espressomachine en sapcentrifuge...
Life's looking really good.....
WL,
Eef
Lekker, zo veel tijd. Ook omdat de reistijd nu maar 20-30 minuutjes is. Dus niet meer om half 7 het bed uit vliegen en om 7 uur de deur uit rennen maar rustig met z'n 3-tjes wakker worden, samen ontbijten en de hele familie al vroeg klaar voor de dag. Het schijnt hier normaal te zijn, zo vroeg opstaan. Je kunt ook haast niet anders, om half 6 schijnt de zon al fel en barst het licht het appartement binnen. Betekent wel dat het om 18.00 uur 's avonds al pikkedonker is en we ons best moeten doen om tot 21.30 uur wakker te blijven (ben benieuwd of dit nog staartje jet lag is of dat wij vanaf nu op het lijstje 'kinderbedtijd' staan ingeschreven).
Jap duikt in z'n werkavontuur en ik ga lekker met Nout de buurt verkennen. We lopen naar St. James Fresh Market (klik op link voor site) waar we een groente-, vlees-, vis- en broodjuwelier vinden. Samen met super leuke eettentjes. Wauw, heel gaaf. Ik heb een kooktijdschrift gekocht en daarin een recept gevonden van varkenskarbo's met bok choi en soya/gember marinade. Dus bij de slager 2 porkchops gekocht. En ook hier is de maat weer énorm. Ik denk dat ze per stuk wel zo'n 3 cm dik zijn. Heftig! Was wel erg lekker, trouwens.
De Aziatische eetinvloeden zijn hier duidelijk te zien. Heerlijk, overal sushi, hippe aziatische restaurants en take aways. Tegenover ons zit ook The Grasshopper, een tent waar ik al het afhaalmenu van in huis heb en waar we zeer binnenkort eens gaan eten/afhalen. Ben gék op aziatisch dus kan mijn hart hier ophalen. Naast die grasshopper zit ook Brio, een tentje waar we afgelopen zaterdag zijn gaan ontbijten. Zo gezellig en lekker, het weekend beginnen met een ontbijtje in een hippe tent waar Craig David afgewisseld wordt met de espressomachine en sapcentrifuge...
Life's looking really good.....
WL,
Eef
maandag 4 oktober 2010
CityCat
Na een paar dagen 'regelen' gaan we lekker een dagje de hort op. Voor ons appartement vertrekt de ferry die ons naar de overkant van de rivier brengt waar de CityCat stopt. Dit is zeg maar, de bus hier maar dan op het water. Perfecte combi: vervoer én entertainment.
 |
| Op de kade | Supercute Bulimba ferry huisje + ons app. vanaf de overkant | Alles nog oké |
Nout is ook mega enthousiast en kan niet ophouden met hyper schreeuwen en op de ramen slaan. Helaas voor hem is zijn motoriek nog niet helemaal tip top dus als hij besluit één van zijn sokken uit te trekken, stort hij hard tegen het raamkozijn.. Au! Dikke tranen, echt huilen en een blauwe plek op z'n slaap.
We stappen uit bij het centrum om wat rond te kijken. Het is druk, vol en gezellig. Veel winkels (grote warenhuizen, bekende merken en gooi-en-smijt-zaken), veel foodcourts (Wagamama!) en eettentjes op straat. Overal sushi, aziatisch, fruitshakes en mega steaks. We sjouwen wat ronden, geven Nout ergens nog een fles en vieren onze aankomst met een lekker glas sparkling wine. Dit is wel goed leven zo.
 |
| Dikke tranen (voor 5 min.) | Down Town Brisbane | Biertje in de Jetty Oxford |
We pakken de CityCat terug en schuilen bij aankomst in Bulimba bij een leuke tent die we bij vertrek al hadden gespot: The Jetty Oxford Club. Even nog een biertje en een snackje dan. Buiten regent het hard. En lang al. Uniek voor deze tijd van het jaar. Ik vind het prima. Past goed bij de kleding die we nu bij ons hebben.
Ons mooie plan van spullen vooraf per luchtvracht versturen zodat het er is wanneer wij arriveren, heeft nl. iets anders uitgepakt. Met dank aan de Australische douane die ze in quarantaine heeft gezet. Eind deze week kunnen we bellen om een afspraak te maken om de spullen (incl. zomerkleding) te laten bezorgen.
Ach ja, als dat nou je grootste zorgen zijn...no worries dan maar.
WL,
Eef
zaterdag 2 oktober 2010
EUREKA!
Alle goede uitvindingen blijken achteraf doodeenvoudig te zijn. Je zou er zelf op kunnen komen.
M&M's in een groene zak met een mix van alle soorten erin. Super idee!
M&M's in een groene zak met een mix van alle soorten erin. Super idee!
29-9: weer bereikbaar
De tweede dag staat in het teken van zorgen dat we weer bereikbaar zijn. Ik word erg onrustig van het feit dat we geen internetverbinding hebben en dat mijn telefoon qua batterij hard leegloopt en de stekkeradapters waarschijnlijk ergens in een container tussen R'dam en B'bane zwerven.
Snel naar Harvey Norman, de lokale Expert, om dit alles te organiseren. Een beetje een duffe gast helpt ons maar we durven niet zo goed tegen hem te zeggen dat 'ie gewoon slecht helpt. Hebben de avond ervoor Gert-Jan, de NL commercieel directeur van Brisbane Airport op de borrel gehad en die wist ons te vertellen dat Australiërs iedere vorm van feedback als een persoonlijke aanval zien en daar heel slecht van slapen. Oef, daar zit voor mij in ieder geval dan nog een aandachtspunt.
We bedenken een smoes dat Nout bijna moet slapen en dat we in het kader van tijd opsplitsen. Ik werk met die duffe gast onze internetaansluiting af en Jap gaat met een ander aan de slag voor stekkers, microfoontje voor de laptop, een TomTom en z'n probleem met z'n telefoon. Een goede keuze, Jap heeft in dezelfde tijd al zijn dingen geregeld terwijl ik nog naar het gezeur van die pief zit te luisteren. Maar goed, hoef niet met het jong te trouwen, hij moet me alleen internet verkopen.
En wat ben ik blij als we weer online zijn! Alsof ik gered ben van het onbereikbare ravijn waarin we dreigden te vallen! Grandioos. 's Middags besluiten we de buurt nog wat te verkennen in onze hagelwitte Hyundai. Palmbomen, oude pakhuizen, hypermoderne woningen en authentieke houten Queenslanders sieren hier de straten. Gaaf! Dit gaat helemaal goed komen hier.
WL,
Eef
Snel naar Harvey Norman, de lokale Expert, om dit alles te organiseren. Een beetje een duffe gast helpt ons maar we durven niet zo goed tegen hem te zeggen dat 'ie gewoon slecht helpt. Hebben de avond ervoor Gert-Jan, de NL commercieel directeur van Brisbane Airport op de borrel gehad en die wist ons te vertellen dat Australiërs iedere vorm van feedback als een persoonlijke aanval zien en daar heel slecht van slapen. Oef, daar zit voor mij in ieder geval dan nog een aandachtspunt.
We bedenken een smoes dat Nout bijna moet slapen en dat we in het kader van tijd opsplitsen. Ik werk met die duffe gast onze internetaansluiting af en Jap gaat met een ander aan de slag voor stekkers, microfoontje voor de laptop, een TomTom en z'n probleem met z'n telefoon. Een goede keuze, Jap heeft in dezelfde tijd al zijn dingen geregeld terwijl ik nog naar het gezeur van die pief zit te luisteren. Maar goed, hoef niet met het jong te trouwen, hij moet me alleen internet verkopen.
En wat ben ik blij als we weer online zijn! Alsof ik gered ben van het onbereikbare ravijn waarin we dreigden te vallen! Grandioos. 's Middags besluiten we de buurt nog wat te verkennen in onze hagelwitte Hyundai. Palmbomen, oude pakhuizen, hypermoderne woningen en authentieke houten Queenslanders sieren hier de straten. Gaaf! Dit gaat helemaal goed komen hier.
WL,
Eef
28-9: de eerste dag
Nadat we volledig in katzwijm zijn gevallen, worden we de volgende ochtend laat wakker. Waar zijn we? Oh ja, in Australië. Oh my god, we zitten er nu echt! Het appartement ligt vol met koffers die we gisteravond snel geopend hebben op zoek naar slaap- en douchespullen. Wat gaan we doen?
Een dame van PZ heeft ons voorzien van boodschappen om de eerste avond en ochtend mee door te komen. Maar verder hebben we niets in huis. Naar Coles, de supermarkt, dus. Met z'n 3-en vertrekken we naar de parkeergarage waar onze auto klaarstaat. Er staat een gloedje nieuwe, witte Hyundai met stickers van Brisbane Airport erop. Een automaat. Even wennen maar waarschijnlijk maar goed ook. We hebben al genoeg om aan te wennen. Het links rijden bijvoorbeeld. Wat raar om links de auto in te stappen en geen stuur in handen te hebben. Jasper rijdt en moet vooral wennen aan de hoeveelheid auto die hij links van zich heeft. Het is ons tot nu toe wel gelukt op de juiste baan te blijven, met dank aan de 'keep left' bordjes. Schijnbaar zijn wij niet de eerste hier.
De supermarkt is écht Amerikaans. Mega porties vlees, dikke plakken beleg, 2 liter pakken appelsap en melk. We hebben een enorme lijst boodschappen te halen; kruiden, was- en poetsmiddelen, eten voor onszelf en voor Nout, olie/azijn, zonnebrand, water, ga zo maar door. Na 1,5 uur is de enorme kar vol en gaan we met onze buit naar huis. Nout is moe en zelf zijn we ook kapot.
Ondanks de hoeveelheid boodschappen die we nu in huis hebben, maken we het onszelf die avond makkelijk. We halen Japans bij een klein tentje in de straat. Thuis verbazen we ons weer over de portie: het formaat van de sushi is giga! De California handrol heeft de doorsnede van een onderzetter!
Na het eten gaan we lekker op tijd naar bed. Morgen weer een nieuwe dag om dingen te regelen.
WL,
Eef
 |
| Nout in z'n (tijdelijke) Australische kinderstoel | op weg naar sushi |
Een dame van PZ heeft ons voorzien van boodschappen om de eerste avond en ochtend mee door te komen. Maar verder hebben we niets in huis. Naar Coles, de supermarkt, dus. Met z'n 3-en vertrekken we naar de parkeergarage waar onze auto klaarstaat. Er staat een gloedje nieuwe, witte Hyundai met stickers van Brisbane Airport erop. Een automaat. Even wennen maar waarschijnlijk maar goed ook. We hebben al genoeg om aan te wennen. Het links rijden bijvoorbeeld. Wat raar om links de auto in te stappen en geen stuur in handen te hebben. Jasper rijdt en moet vooral wennen aan de hoeveelheid auto die hij links van zich heeft. Het is ons tot nu toe wel gelukt op de juiste baan te blijven, met dank aan de 'keep left' bordjes. Schijnbaar zijn wij niet de eerste hier.
De supermarkt is écht Amerikaans. Mega porties vlees, dikke plakken beleg, 2 liter pakken appelsap en melk. We hebben een enorme lijst boodschappen te halen; kruiden, was- en poetsmiddelen, eten voor onszelf en voor Nout, olie/azijn, zonnebrand, water, ga zo maar door. Na 1,5 uur is de enorme kar vol en gaan we met onze buit naar huis. Nout is moe en zelf zijn we ook kapot.
Ondanks de hoeveelheid boodschappen die we nu in huis hebben, maken we het onszelf die avond makkelijk. We halen Japans bij een klein tentje in de straat. Thuis verbazen we ons weer over de portie: het formaat van de sushi is giga! De California handrol heeft de doorsnede van een onderzetter!
Na het eten gaan we lekker op tijd naar bed. Morgen weer een nieuwe dag om dingen te regelen.
WL,
Eef
vrijdag 1 oktober 2010
We gaan!
Na het afscheid van de familie rijden we op ons gemak naar hotel Chariot in Aalsmeer. Een geweldig hotel, dicht bij de luchthaven. We krijgen een junior suite, waarschijnlijk omdat we een babybedje gevraagd hebben. 's Avonds eten we in het restaurant wat bij het hotel hoort. Nout's prakje wordt helemaal chique opgediend in porcelein met linnen servet en ook wij genieten van deze lekkere plek. We zijn vertrokken en het voelt goed!
Na een toch wat onrustige nacht, er vliegt vanalles door je hoofd, vertrekken we de volgende ochtend per shuttelbus naar Schiphol. Een beetje gespannen bekijken we het verloop van het inchecken. We hebben een berg koffers van hier tot Tokyo. Het aantal is niet eens zo erg, we maken ons vooral zorgen over de kilo's. Het maximum van 70 wordt dan ook ruim overschreden met onze 87 kilo bagage die we inchecken (juist ja, dit is nog ZONDER de handbagage!). Tegelijkertijd blijkt er onduidelijkheid over mijn visum te zijn. Ze kunnen me niet vinden in het systeem. Een paar grondstewardessen bekijken de zaak en een manager belt naar Singapore. Er blijkt een slim iemand te zijn geweest die mij op juiste waarde heeft weten te schatten en geboortejaar 1976 i.p.v. 1974 ingevuld te hebben. Het misverstand is snel opgelost en heeft wellicht ook geholpen bij het accepteren van de berg koffers.
Na een snelle kop koffie met Jasper's manager vertrekken we richting het vliegtuig. Het slaapje van Nout komt een beetje in het gedrang maar we zijn vol vertrouwen dat hij dat gedurende de vlucht wel inhaalt. Nout wordt door de stewardessen vol enthousiasme ontvangen en als een echte Idol liggen er binnen no time 3 Singapore Airlines-beertjes aan z'n voeten. We vallen ook een beetje uit de toon in de Business Class als jong gezinnetje tussen de middelbare zakenmannen. Ik strek mijn benen en voor het eerst voel ik helemaal niets... en dan zit ik nota bene op het puntje van mijn stoel. Dit gaat heel goed, denk ik. We bestellen champagne voor als we opgestegen zijn en zodra het bakje van Nout geínstalleerd is, hopen we dat hij gaat slapen. Aangezien het eruit zit alsof hij in een bloembak zit waar hij zo uit kan kukelen, laten we hem inslapen op één van onze stoelen (ja, ook echt waar, je kind kan naast je liggen op je stoel die je even plat hebt neergelegd). Al slapend gaat hij het bakje in die voor de veiligheid halverwege dichtgeritst moet worden. En daar gaat het mis. Hij kan nu niet omdraaien en schrikt na 45 minuten wakker! Al met al heeft die arme jongen de eerste 20 uur niet geslapen.
In Singapore proberen we een bedje te maken door 2 stoelen tegen elkaar aan te schuiven. Maar ook dit wijkt zó af van zijn normale slaapomgeving dat hij nog meer hyper wordt. Dan maar wandelen en in de Maxi Cosi, die we als tussenoplossing hebben meegenomen. En hier valt hij dan eindelijk in slaap! Wat heerlijk voor hem en wat was hij er aan toe. Tijdens de 2e vlucht nemen we hem in de Maxi Cosi mee het vliegtuig in. Hier weet hij dan gelukkig wel zo'n 5 uur te slapen.
We komen zelf niet verder dan hier en daar een half uurtje maar al met al is het vrij soepel verlopen. Het scheelt toch echt dat je niet 24 uur als origami vouwvogel in je stoel geprakt zit. We landen rond 19.00 uur lokale tijd en worden opgehaald door wat collega's van Jasper die ons naar ons appartement brengen.
We zijn er! Nu eerst slapen.
WL,
Eef
Na een toch wat onrustige nacht, er vliegt vanalles door je hoofd, vertrekken we de volgende ochtend per shuttelbus naar Schiphol. Een beetje gespannen bekijken we het verloop van het inchecken. We hebben een berg koffers van hier tot Tokyo. Het aantal is niet eens zo erg, we maken ons vooral zorgen over de kilo's. Het maximum van 70 wordt dan ook ruim overschreden met onze 87 kilo bagage die we inchecken (juist ja, dit is nog ZONDER de handbagage!). Tegelijkertijd blijkt er onduidelijkheid over mijn visum te zijn. Ze kunnen me niet vinden in het systeem. Een paar grondstewardessen bekijken de zaak en een manager belt naar Singapore. Er blijkt een slim iemand te zijn geweest die mij op juiste waarde heeft weten te schatten en geboortejaar 1976 i.p.v. 1974 ingevuld te hebben. Het misverstand is snel opgelost en heeft wellicht ook geholpen bij het accepteren van de berg koffers.
Na een snelle kop koffie met Jasper's manager vertrekken we richting het vliegtuig. Het slaapje van Nout komt een beetje in het gedrang maar we zijn vol vertrouwen dat hij dat gedurende de vlucht wel inhaalt. Nout wordt door de stewardessen vol enthousiasme ontvangen en als een echte Idol liggen er binnen no time 3 Singapore Airlines-beertjes aan z'n voeten. We vallen ook een beetje uit de toon in de Business Class als jong gezinnetje tussen de middelbare zakenmannen. Ik strek mijn benen en voor het eerst voel ik helemaal niets... en dan zit ik nota bene op het puntje van mijn stoel. Dit gaat heel goed, denk ik. We bestellen champagne voor als we opgestegen zijn en zodra het bakje van Nout geínstalleerd is, hopen we dat hij gaat slapen. Aangezien het eruit zit alsof hij in een bloembak zit waar hij zo uit kan kukelen, laten we hem inslapen op één van onze stoelen (ja, ook echt waar, je kind kan naast je liggen op je stoel die je even plat hebt neergelegd). Al slapend gaat hij het bakje in die voor de veiligheid halverwege dichtgeritst moet worden. En daar gaat het mis. Hij kan nu niet omdraaien en schrikt na 45 minuten wakker! Al met al heeft die arme jongen de eerste 20 uur niet geslapen.
We komen zelf niet verder dan hier en daar een half uurtje maar al met al is het vrij soepel verlopen. Het scheelt toch echt dat je niet 24 uur als origami vouwvogel in je stoel geprakt zit. We landen rond 19.00 uur lokale tijd en worden opgehaald door wat collega's van Jasper die ons naar ons appartement brengen.
We zijn er! Nu eerst slapen.
WL,
Eef
3e honk: het vertrek
We hebben voor de familie een afscheidsprogramma opgesteld: vrijdag eten we met de fam. Sleijffers, zaterdag worden de Sleijffertjes en Spruiten gemixt voor een boswandeling (die eindigde met een fikse bui) en 1e Australische BBQ en op zondag gaan we lunchen met de fam. Spruit.
Het weekend was super! Niet treurig maar gewoon super gezellig. Iedereen hobbelt een beetje door elkaar en Noutje geniet nog even van zijn neef, nichten, ooms, tantes, opa's en oma's. We worden verwend met super leuke cadeaus. Aan een lange tafel genieten we tijdens de BBQ van alle commotie om ons heen.
Zondagochtend begint de puzzel van de kilo's. Niet die van onze eigen kilo's, die is al eerder begonnen, maar van de bagage. We mogen in totaal 70 kilo in het ruim en 28 kilo als handbagage meenemen. Per koffer max. 30 kilo. Jasper en ik hebben voor de oversteek maar een lekkere nieuwe koffer voor onszelf gekocht. En daar past véél in! En dan Nout, die jongen reist allesbehalve licht. We houdens ons hart vast voor het inchecken maar bovenal heerst het gevoel dat alles mee moet.. We zullen zien.
Na een gezellige lunch met de fam. Spruit bij Paviljoen Warande, gaan we nog even langs mijn ouders om de spullen op te halen. De laatste knuffels en het definitieve afscheid zorgen toch nog voor een klein traantje bij mij. Het is ineens echt zover. Gelukkig logeren we vanavond in een hotel nabij Schiphol dus kunnen we met z'n 3-tjes rustig aan het idee wennen.
WL,
Eef
Het weekend was super! Niet treurig maar gewoon super gezellig. Iedereen hobbelt een beetje door elkaar en Noutje geniet nog even van zijn neef, nichten, ooms, tantes, opa's en oma's. We worden verwend met super leuke cadeaus. Aan een lange tafel genieten we tijdens de BBQ van alle commotie om ons heen.
Zondagochtend begint de puzzel van de kilo's. Niet die van onze eigen kilo's, die is al eerder begonnen, maar van de bagage. We mogen in totaal 70 kilo in het ruim en 28 kilo als handbagage meenemen. Per koffer max. 30 kilo. Jasper en ik hebben voor de oversteek maar een lekkere nieuwe koffer voor onszelf gekocht. En daar past véél in! En dan Nout, die jongen reist allesbehalve licht. We houdens ons hart vast voor het inchecken maar bovenal heerst het gevoel dat alles mee moet.. We zullen zien.
Na een gezellige lunch met de fam. Spruit bij Paviljoen Warande, gaan we nog even langs mijn ouders om de spullen op te halen. De laatste knuffels en het definitieve afscheid zorgen toch nog voor een klein traantje bij mij. Het is ineens echt zover. Gelukkig logeren we vanavond in een hotel nabij Schiphol dus kunnen we met z'n 3-tjes rustig aan het idee wennen.
WL,
Eef
2e honk: Helmond en Vancouver
Oké, Nout en ik zijn terwijl Jasper voor Schiphol naar Vancouver was, gestationeerd in Helmond. Echt super fijn om daar even bij te komen. Ik van de verhuizing en Nout van zijn bijna longontsteking. Na een aantal dagen hoge koorts heeft hij van dokter opa een penicillinekuur gekregen. Gelukkig pakte hij dit goed op waarna hij na een kleine week flink ziek zijn, weer ouderwets gezellig aanwezig was.
Op verzoek kookt mam winterse kost want dat staat straks voorlopig niet meer op het menu. Stoofschotel, wortelstamp, hmmmm.... heerlijk! We genieten van het prille begin van de herfst en maken nog snel wat fietstochtjes langs koeien, ezels en maisvelden.
Verder worden de laatste 'to do's voor vertrek' afgerond: tandarts, kapper, bankzaken, etc. En op woensdag arriveert Jasper vanuit Vancouver. We maken ons op voor een weekend met de familie, het definitieve afscheid.
WL,
Eef
Op verzoek kookt mam winterse kost want dat staat straks voorlopig niet meer op het menu. Stoofschotel, wortelstamp, hmmmm.... heerlijk! We genieten van het prille begin van de herfst en maken nog snel wat fietstochtjes langs koeien, ezels en maisvelden.
Verder worden de laatste 'to do's voor vertrek' afgerond: tandarts, kapper, bankzaken, etc. En op woensdag arriveert Jasper vanuit Vancouver. We maken ons op voor een weekend met de familie, het definitieve afscheid.
WL,
Eef
Abonneren op:
Posts (Atom)