We gaan!

Na het afscheid van de familie rijden we op ons gemak naar hotel Chariot in Aalsmeer. Een geweldig hotel, dicht bij de luchthaven. We krijgen een junior suite, waarschijnlijk omdat we een babybedje gevraagd hebben. 's Avonds eten we in het restaurant wat bij het hotel hoort. Nout's prakje wordt helemaal chique opgediend in porcelein met linnen servet en ook wij genieten van deze lekkere plek. We zijn vertrokken en het voelt goed!

Na een toch wat onrustige nacht, er vliegt vanalles door je hoofd, vertrekken we de volgende ochtend per shuttelbus naar Schiphol. Een beetje gespannen bekijken we het verloop van het inchecken. We hebben een berg koffers van hier tot Tokyo. Het aantal is niet eens zo erg, we maken ons vooral zorgen over de kilo's. Het maximum van 70 wordt dan ook ruim overschreden met onze 87 kilo bagage die we inchecken (juist ja, dit is nog ZONDER de handbagage!). Tegelijkertijd blijkt er onduidelijkheid over mijn visum te zijn. Ze kunnen me niet vinden in het systeem. Een paar grondstewardessen bekijken de zaak en een manager belt naar Singapore. Er blijkt een slim iemand te zijn geweest die mij op juiste waarde heeft weten te schatten en geboortejaar 1976 i.p.v. 1974 ingevuld te hebben. Het misverstand is snel opgelost en heeft wellicht ook geholpen bij het accepteren van de berg koffers.

Na een snelle kop koffie met Jasper's manager vertrekken we richting het vliegtuig. Het slaapje van Nout komt een beetje in het gedrang maar we zijn vol vertrouwen dat hij dat gedurende de vlucht wel inhaalt. Nout wordt door de stewardessen vol enthousiasme ontvangen en als een echte Idol liggen er binnen no time 3 Singapore Airlines-beertjes aan z'n voeten. We vallen ook een beetje uit de toon in de Business Class als jong gezinnetje tussen de middelbare zakenmannen. Ik strek mijn benen en voor het eerst voel ik helemaal niets... en dan zit ik nota bene op het puntje van mijn stoel. Dit gaat heel goed, denk ik. We bestellen champagne voor als we opgestegen zijn en zodra het bakje van Nout geínstalleerd is, hopen we dat hij gaat slapen. Aangezien het eruit zit alsof hij in een bloembak zit waar hij zo uit kan kukelen, laten we hem inslapen op één van onze stoelen (ja, ook echt waar, je kind kan naast je liggen op je stoel die je even plat hebt neergelegd). Al slapend gaat hij het bakje in die voor de veiligheid halverwege dichtgeritst moet worden. En daar gaat het mis. Hij kan nu niet omdraaien en schrikt na 45 minuten wakker! Al met al heeft die arme jongen de eerste 20 uur niet geslapen.

In Singapore proberen we een bedje te maken door 2 stoelen tegen elkaar aan te schuiven. Maar ook dit wijkt zó af van zijn normale slaapomgeving dat hij nog meer hyper wordt. Dan maar wandelen en in de Maxi Cosi, die we als tussenoplossing hebben meegenomen. En hier valt hij dan eindelijk in slaap! Wat heerlijk voor hem en wat was hij er aan toe. Tijdens de 2e vlucht nemen we hem in de Maxi Cosi mee het vliegtuig in. Hier weet hij dan gelukkig wel zo'n 5 uur te slapen.

We komen zelf niet verder dan hier en daar een half uurtje maar al met al is het vrij soepel verlopen. Het scheelt toch echt dat je niet 24 uur als origami vouwvogel in je stoel geprakt zit. We landen rond 19.00 uur lokale tijd en worden opgehaald door wat collega's van Jasper die ons naar ons appartement brengen.

We zijn er! Nu eerst slapen.

WL,
Eef